Opowiadania o Wszystkim

Vanilla

mój kolejny podopieczny. tym razem pisany z peryspektywy Toma Kauliza. i jak będziecie oceniać, chciałabym byście porównali z "Wiatr ugina kłosy pozorów". lepsze, gorsze? bardzo, bardzo, bardzo mocno zależy mi na szczerości! tak mocno, jak jeszcze nigdy. no i mam nadzieje, że tą jednoczęściówką nie zepsuje sobie swojej pisarskiej opinii, bo... coś czuję, że wyszło mi kiepsko. ale jak coś to wybaczcie i wiedzcie, że nie wszystko zawsze wychodzi mi tak dobre...

Chciałbym się z tobą zamienić.

Nie chcę mieć twoich włosów. Pamiętam jak zawsze wcześnie wstawałeś, by je pielęgnować. Słyszałem na schodach twoje kroki i cichutki miarowy oddech, ale dopiero poświata łazienkowej lampki mnie dobudzała. Gdy włączałeś suszarkę zaczynałem mieć muchy w nosie, ale potem byłem pełen podziwu dla ciebie i twojej cierpliwości do swojego wyglądu.
Nie chcę mieć twoich oczu. Twoja kosmetyczka pękała w szwach od cieni, kredek i tuszy. Zawsze nachylałeś się nad lustrem, a od twojego oddechu zaparowywała szyba. Zirytowany mazałeś po niej dłonią, ale to mało ci dawało. Śmiałem się z ciebie, ale mimo wszystko znowu byłem pełen podziwu.
Nie chcę mieć twoich ust. Przed każdym show używałeś pomadki, by wyglądały zdrowo i były w pełni nawilżone. Ja za to miałem kolczyk i bardzo go sobie chwaliłem. Był zabawny i przyjemnie drażnił moje wargi.
Nie chcę mieć twoich dłoni. Długie paznokcie uniemożliwiały ci otworzenie głupiej puszki piwa, więc zawsze kupowałem te w butelkach. Poświęcałem się dla ciebie, bo butelki te były niewygodne, a ich szklany gwint dźwięcznie, a zarazem denerwująco obijał się o mój kolczyk.

Chciałbym się z tobą zamienić.

Krzyki fanek od dana przestawały nas denerwować. Były codziennym elementem naszego zwariowanego życia. Towarzyszyły nam niemalże od ostatniego kęsa kanapki, który przeżuwaliśmy wsiadając do busa, do wejścia pod prysznic, gdy jeszcze dźwięczały nam w uszach.
Wieczorami pod hotelem podpisywaliśmy autografy wśród tych pisków.
- Bill, mogę twój podpis? – zapytała cię wtedy jakaś dziewczyna, wtykając ci pod nos długopis i kawałek paragonu, który najwyraźniej miała akurat pod ręką. Napisałeś jej dedykację, a pod nią swoje imię.
- Bill, a gdzie jest twój brat? – zapytała po raz kolejny, nawet nie spoglądając wcześniej na autograf od ciebie.

Nie chcę być tobą. Po prostu. Zawsze szanowaliśmy swoje gusta, zawsze powstrzymywaliśmy się od kąśliwych uwag na temat swojego wyglądu, ale zawsze też woleliśmy swoją własną skórę.

Chciałbym się z tobą zamienić.

Słońce powoli zaczyna świecić mi w twarz. Denerwuje się, że znowu zapomniałem zasłonić okna przed położeniem się spać. Mogę poleżeć jeszcze chwilę, ale słyszę jak mój brat krząta się po kuchni. Odkrywam się, ale po chwili czuję przeszywający chłód. Przejeżdżam ręką po rozgrzanej skórze nogi i już wiem, że wstanie i dobudzenie się nie będzie tak łatwe, jak może się wydawać. Po chwili jednak ostrożnie wynurzam stopy spod pościeli i kładę je na miłym w dotyku dywanie. Zapach porannej kawy nakłania mnie do dalszych ruchów. Zdecydowanie wstaję już z łóżka i wzdycham ciężko, patrząc za okno. Biały puch pokrył cały ogródek, łącznie z chodnikiem, a ja wzdrygam się na samą myśl o minusowej temperaturze, która tam panuje. Przerywam ten, mimo wszystko miły dla oka krajobraz i wychodzę z pokoju, stawiając stopy na zimnych już panelach.
Widzę cię już jak podjeżdżasz swoim wózkiem inwalidzkim do stołu i stawiasz na nim dwie miski z płatkami śniadaniowymi.

Niczym tak bardzo nie chciałbym się z tobą zamienić jak nogami.

Melody

siku, siku na patyku i Mee jest pierwsza xD

klep.

edit:

wiesz co? Crying or Very sad

końcówka cudna. wiesz co? nie spodziewałam się tego i nie wiedziałam jak to rozegrasz. Gratuluję pomysłu.
może i faktycznie nie było długie. nie było doskonałe, widziałam literówkę, ale było hmm... proste i łatwe w odbiorze.
[joł, joł. wreszcie coś na pusty mózg Mee xD żart. xD]

kocham. < 3

Chemikalna

no.!

wiedziałam że to ty.
przeczytałam pierwszą linijkę i dopiero spojrzałam na autora. xD

nie mam nastroju na szukanie błędów.

ale i tak było doskonałe, jak to Mel wspomniała.
młah.

[zabijęęęęę cięęęę, ty paskudo ty, wepchłaś się beszczelnie pszde mnje.! *okłada Mee linijką po głowie.*]

muszę to przeczytac jeszcze raz, bo niedosyt czuję.

Viga

Gorsze od tamtego. Przy tamtym bowiem czułam zaskoczenie i tajemnicę cały czas, a tutaj? Jedynie końcowy fragment mi się podobał. Część pozostała to coś, co ja nazwałabym pomysłem dobrym, ale nieszczególnie udanym, o.

Ale może jestem już jakaś przewrażliwiona?

W każdym razie oryginalnie, a to dobry znak. Na błędy nie mam juz o tej porze siły. W prawdzie zdarzyły się jakieś drobne interpunkcyjne, ale udajmy choć raz, że ich nie widziałam.

Nicole

Ahmm
Czytałam juz too
Ahmm
Nie wiem czy napisałam jakis komentarz pod to
Ahm
No mi sie tam podobało...