Opowiadania o Wszystkim

Kosz85 · Gość

Witam wszystkich,
chciałbym zaprezentować swoje naprawdę-mikro-opowiadania. Obecnie jest ich ponad 100. Wybrałem kilka, bo część osób pewnie od razu rzuci je w kąt. Resztę można znaleźć na [link, był i się zmył] Ale o komentarze proszę wszystkich, którzy przeczytają choć jedno. Pomożecie mi rozwiać wątpliwości, czy to się do czegoś nadaje Wesoly

Forma dosyć nietypowa i czasem zbyt treściwa, ale takie było zamierzenie, krótkie dialogi zostawiające jakąś ideę w myślach czytającego. Bohaterem opowiadań jest dziwny człowiek, zwykły niezwykły, nikt konkretny. Przedstawiam 7 opowiadań, pierwsze wprowadzające w filozofię dziwnego człowieka, wyrwane z środka opowiadań, ale nie każę nikomu czytać 40 wcześniejszych Mruga

To jedno dobrze obrazuje naturę dziwnego człowieka, pesymistycznie zabawną. Ostatnie dwa, z okazji zbliżających się dni, z dość oryginalnym przesłaniem Mruga

Skrajny optymizm dziwnego człowieka

- Jesteś strasznym pesymistą. - Stwierdził przyjaciel dziwnego człowieka.
- Kto, ja? - Niezmiernie zdziwił się dziwny człowiek.
- Tak, ty! - Odparł rozbawiony przyjaciel.
- Ale przecież, ja jestem skrajnym optymistą!
- Skrajnym optymistą? - Zdziwił się przyjaciel. - Raczej skrajnym pesymistą.
- Na jedno wychodzi, patrzę na świat przez różowe okulary.
- Hahaha, że jak? - Wybuchł śmiechem przyjaciel, po czym spoważniał widząc minę dziwnego człowieka. - Wyjaśnij mi to, bo chyba nie nadążam za twoim tokiem rozumowania.
- To przecież proste. - Odparł dziwny człowiek. - Optymista cieszy się z wszystkiego dobrego, co go spotyka, bagatelizując rzeczy złe. Pesymista uważa, że wszystko co go spotyka jest złe, bagatelizując rzeczy dobre. A ja jestem skrajnym optymistą, czy pesymistą jak wolisz. Cieszę się z rzeczy dobrych, może trochę pomniejszam ich wagę. Oraz cieszę się z wszystkich złych rzeczy, bo w końcu zbliżają mnie do upragnionej śmierci. Można by powiedzieć, że jestem czymś doskonalszym od optymisty, bo wątpię by któryś się cieszył z tego, że zaraz umrze.
Wyraz twarzy przyjaciela dziwnego człowieka przez dłuższą chwilę nie pozostawiał wątpliwości, że jego właściciel ciężko trawi przekazane informacje.
- Czyli jak? - Zapytał skonsternowany przyjaciel, kompletnie nie wiedząc co ma powiedzieć.
- Hurra! Wszyscy umrzemy. - Odparł dziwny człowiek. - Mniej więcej tak.

Fajna bajkowa według dziwnego człowieka

- Poszukuję kobiety, fajnej, bajkowej, na całe życie. - Westchnął przyjaciel.
- Poszukuję kobiety, fajnej, bajkowej, na 5min. - Odparł dziwny człowiek.
- 5min? - Zdziwił się przyjaciel dziwnego człowieka.
- A co? Myślisz, że przez 5min nie zdąży umyć naczyń? - Zakłopotał się dziwny człowiek.

Dziwny człowiek od rzeczy do rzeczy

Dziwny człowiek siedział w kącie pokoju i mówił do stojącego na przeciwko krzesła. Przyjaciel dziwnego człowieka podszedł, chwilę się przysłuchiwał i w końcu stwierdził:
- Gadasz od rzeczy.
Dziwny człowiek spojrzał na przyjaciela nierozumiejącym wzrokiem. Spojrzał na krzesło i odparł.
- Skąd, gadam do rzeczy.

Pluszowy świat dziwnego człowieka

Dziwny człowiek w towarzystwie swojego przyjaciela słodko bawił się pluszowym niedźwiadkiem. W pewnym momencie urwał niedźwiadkowi główkę i odstawił go na miejsce. Wywołało to zdziwienie przyjaciela dziwnego człowieka:
- Czemu urwałeś temu misiowi głowę? - Zapytał.
- Chciałem oszczędzić mu cierpień. - Odparł dziwny człowiek.
- Urywając mu łepek?
- Źle na to patrzysz. Nie urwałem mu łepka. Uratowałem go od cierpienia, które zjawi się gdy przestanie być przytulany. - Rzekł dziwny człowiek i zaczął się równie słodko bawić innym niedźwiadkiem. Oczy oderwanej główki niedźwiadka nie patrzyły na to, patrzyły już w dal innego, pluszowego świata.

Brutalność dziecięcej wyobraźni według dziwnego człowieka

Kiedyś zdarzyło się, że dziwny człowiek opowiadał małemu dziecku historię.
- Prosiaczek wykrzyknął: "To żyje!", a To zjadło prosiaczka. - Opowiadał dziwny człowiek.
- A oni wypruli mu flaki i uratowali prosiaczka, prawda? - Z nadzieją spytało dziecko.
- Nie, skąd Ci przyszedł do głowy taki pomysł! Zaprosili To na herbatę by wyjaśnić zajście i nakłonić do oddania prosiaczka. - Kontynuował dziwny człowiek zastanawiając się skąd w dzieciach tyle brutalności.
- I oddał? - Spytał malec.
- Nie.
- To co się stało z prosiaczkiem? - Załkało dziecko.
- Nie martw się. Uratowali prosiaczka. Wypruli mu flaki jak tylko skończył herbatę.

Wesołych Świąt - Dziwny człowiek

- Wesołych świąt!
- Wesołych świąt, trzysetny sprawco wypadku samochodowego. Wesołych świąt, szesnasta śmiertelna ofiaro, przypadkowy przechodniu. Wesołych świąt, kolejny pijany kierowco. Wesołych świąt tobie i twojej szczęśliwiej rodzinie, która jeszcze nie wie, że nie żyjesz. - Dziwny człowiek.

Beznadziejny rok dziwnego człowieka

- Jakieś noworoczne postanowienia? - Zapytał się przyjaciel dziwnego człowieka.
- Tak, mam jedno. Przestać nazywać beznadziejny nowy rok beznadziejnym nowym rokiem. - Odparł dziwny człowiek.
- No proszę, jaki wielki cel. Staniesz się nagle optymistą? - Zaśmiał się przyjaciel.
- Nie, jutro zacznę go nazywać beznadziejnym bieżącym rokiem, a za rok beznadziejnym starym rokiem.
Przyjaciel dziwnego człowieka chciał coś jeszcze powiedzieć, ale spojrzawszy na minę dziwnego człowieka zrezygnował.[/b]

Chemikalna

to ja sobie pozwolę i pobawię się w Panią Od Polskiego.

po pierwsze.

Vanilla

nie będziemy się dalej kłócić, ale chciałam zaznaczyć, iż chyba nie zrozumiałeś mojego postu.

temat wysprzątałam i przeniosłam do wieloczęściówek, gdyż wstawiłeś tutaj kilka części, jak mówisz, ze 100, opowiadania o dziwnym człowieku.
jeśli miałbyś jednak jeszcze jakieś zastrzeżenie, to proszę na PW, by znowu nie śmiecić temau.

i pod moim postem nie ma być nic innego, tylko opinia na temat opowiadania!

Viga